Πώς θα γίνουν όλα αυτά?

Με την κατάργηση του χρήματος θα λυθούν όλα τα προβλήματα που σήμερα φαίνονται άλυτα και καλείται συνεχώς ο λαός να πληρώσει και να υποστεί τις συνέπειες. Για παράδειγμα θα λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας. Γιατί η δουλειά θα είναι 4 ώρες για όλους. Όπου σήμερα υπάρχουν υπεράριθμοί εργάτες δεν θα είναι αναγκαίο, τουλάχιστον στη μεταβατική περίοδο του συστήματος, να κλείσει η επιχείρηση ή να απολύσει ένα μέρος των εργαζομένων προκειμένου να γίνει βιώσιμη. Αυτό δεν θα χρειάζεται, γιατί δεν θα υπάρχει το χρήμα. Κατά συνέπεια το μόνο πράγμα που θα χρειάζεται, είναι να βγαίνει η παραγωγή, το καταναλωτικό αγαθό που παράγει η κάθε επιχείρηση. Δεν θα υπάρχει αυτή η πίεση του ανταγωνισμού και της κερδοφορίας όπως σήμερα.
Απ’ ό,τι φαίνεται, τα πράγματα, τα αγαθά που παράγει ο άνθρωπος φτάνουν για να ζήσουν πολύ περισσότεροι απ’ όσοι είμαστε σήμερα στη γη. Εργοστάσια δεν θα κλείνουν, αντίθετα θα ανοίγουν καινούργια. Και με βάση ότι δεν θα υπάρχει ο ανταγωνισμός και με δεδομένο το 4ωρο, όλος ο κόσμος θα έχει δουλειά.
Φανταστείτε ότι για όλα τα έργα που γίνονται σήμερα πρέπει να υπάρχει η σχετική πίστωση (προϋπολογισμός). Στο νέο σύστημα δεν θα χρειάζεται προϋπολογισμός. Το μόνο που θα χρειάζεται θα είναι ο σωστός σχεδιασμός και η κατανομή των έργων από την πολιτική ηγεσία. Όλα βασίζονται στην αλλαγή νοοτροπίας. Δηλαδή, πρέπει να αποβάλουμε τη συνήθεια ότι για να πάρω κάτι πρέπει να πληρώσω (με χρήμα). Πώς θα γίνει αλλιώς θα μου πείτε; Παράδειγμα: το χρήμα στο νέο σύστημα θα είναι το 4ωρο μεροκάματο, το μόνο αληθινό σε οποιαδήποτε οικονομία. Το νόμισμα είναι πλασματικό, όπως και οι τιμές των προϊόντων. Όσο θέλει ο καθένας πουλάει. Για παράδειγμα το πετρέλαιο τελευταία έφτασε 150 δολ. το βαρέλι και λίγους μήνες μετά έπεσε στα 40 δολ. Άρα η ανατίμησή του ήταν ψεύτικη και κερδοσκοπική.
Το νέο σύστημα θα χωρίζεται σε δύο στάδια: το πρώτο, το μεταβατικό και παράλληλα προσαρμοστικό στο επίπεδο που θα επιτρέπουν οι συνθήκες και η συνειδητοποίηση του κόσμου. Δηλαδή, στο μεταβατικό στάδιο όλος ο κόσμος θα συναλλάσσεται με τα προϊόντα που του χρειάζονται για τις ανάγκες του με μία κάρτα  που θα “φορτώνεται” από την επιχείρηση ή από τον τόπο δουλειάς του καθένα. Για παράδειγμα  με τα σημερινά δεδομένα θα παίρνει 1.500 βαθμούς η κάρτα και αυτό θα γίνεται περισσότερο για να μπορέσει ο κόσμος να ξεπεράσει το σύνδρομο του χρήματος και να μη νομίζει ότι παίρνει κάποιο προϊόν και το παίρνει κατά τη γνώμη του δωρεάν.
Οι 1.500 βαθμοί στην κάρτα φτάνουν  για να περάσει το μήνα του ο άνθρωπος. Τελειώνοντας ο μήνας, η κάρτα θα μηδενίζεται και θα ξαναγεμίζει στον άλλο μήνα. Και αυτό με την κάρτα θα γίνει περισσότερο για την αποφυγή του παρακάτω: να πάει κάποιος να πάρει τα προϊόντα που θέλει και μιας και θα είναι τζάμπα να πάρει πολύ περισσότερα. Φανταστείτε να συμβεί αυτό από πάρα πολύ κόσμο. Θα αδειάσουν τα πάντα. Όταν ο κόσμος μετά από ορισμένα χρόνια ωριμάσει, γίνει υπεύθυνος και παίρνει τα προϊόντα που θέλει και μόνο αυτά που θέλει, γίνει δηλαδή υπεύθυνος πολίτης και η παιδεία του γίνει τόσο καλή, ώστε να μην χρειάζεται πλέον η κάρτα, τότε θα καταργηθεί και η κάρτα και ο κόσμος θα συναλλάσσεται ελεύθερα με τη συνείδησή του και με την εμπιστοσύνη του στο νέο σύστημα.